جنگنده آذرخش
جنگنده آذرخش
آذرخش نام دومین هواپیمای جنگنده ساخت جمهوری اسلامی ایران، پس از جنگنده صاعقه است.
این جنگنده که در جمهوری اسلامی ایران و به روش مهندسی معکوس بر روی جنگنده بمب‌افکن اف-5 ساخته و در 15 مرداد 1386 در شاهین‌شهر اصفهان آزمایش شده‌است.
جنگنده آذرخش حدودا 15? بزرگ‌تر از F-5E است و از موتورهای RD-33 لیولکا نیرو می‌گیرد.
طراحی
طراحی هواپیمای صاعقه بسیار شبیه اف-18 است. بیشترین شباهت در دو سکان عمودی زاویه‌دار نسبت به محور طولی و صفحات جانبی در کناره‌های هواپیما تا کناره کابین است. نمونه اولیه - هواپیمای اف5 - یک سکان عمودی دارد و صفحات گفته‌شده در کنار بدنه را ندارد. سابقه طراحی هواپیما جنگنده در ایران به بعد از انقلاب می‌رسد و طراحی این گونه هواپیماها کاملاً ایرانی و بومی بوده‌است. متخصصین ایرانی طراح این هواپیماهااستادان دانشگاه هوایی شهید ستاری ومتخصصین صنایع دفاع هستند. ظاهراً ابزار ناوبری اویونیک این جنگنده دگرگون شده‌است و از سامانه‌های روسی در آن استفاده شده‌است. کابین این جنگنده از تجهیزات جدید مانند نشان‌دهنده‌های دیجیتال و مانیتورهای ال‌سی‌دی یا پلاسمای مایع بکار گرفته شده‌است. در بخش تجهیزات خدمه پروازی نیز دگرگونی‌های انجام شده‌است و از کلاه‌های پروازی هوشمند برای کمترشدن بار کاری خلبان و کمک‌خلبان بکار گرفته شده‌است.
نیروی پیشران
جنگنده آذرخش از دو موتور روسی آردی-33 استفاده می‌کند. این جنگنده بیشتر برای عملیات‌های هوا به زمین طراحی شده ولی در کنارآن توانایی جنگ هوایی را نیز دارد. پیشرانه این هواپیما دو دستگاه است. که البته کمی و یا مقداری کمتر از صاعقه (هواپیما) است.
مقایسه با اف-5
هواپیمای آذرخش را می‌توان یک جنگنده اف-5 دانست که در آن مساحت بال‌ها کمی افزایش یافته و موتورها و اویونیک آن با نمونه‌های جدیدتر روسی عوض شده‌است. بارزترین تفاوت آذرخش با اف-5، ورودی موتورهای به وضوح بزرگ‌تر آن است که در نتیجه نصب موتور قدرتمندتر و نیاز به ورودی هوای بزرگ‌تر حاصل آمده‌است. همچنین تغییرات واضحی در سکان عمودی آن پدید آمده که می‌توان از آن‌ها به عنوان عوامل کنترل‌کننده? مانورپذیری بسیار و بعضا خارج از کنترل اف-5 دانست. وزن این جنگنده در حالت عادی حدود 8 تن و در حالت بیشینه میان 15 تا 18 تن است و می‌تواند 4000 تا 4500 کیلوگرم تسلیحات با خود حمل کند.
ویژگی‌ها
رادار این هواپیما از نوع N019-ME که در جمهوری اسلامی ایران بهسازی شده تا کارایی آن ضد اهداف زمینی افزایش یابد. این هواپیما یعنی جنگنده آذرخش بیشتر و در واقع برای حمله به اهداف زمینی طراحی و ساخته شده‌است و توانایی جنگ هوایی را نیز دارد. هواپیمای اف5 و به تبع آن آذرخش به دلیل کوچکی توانایی حمل مقدار کمی سوخت را دارد که باعث کوتاه‌شدن برد هواپیما نسبت به هواپیماهای هم دوره خود مانند اف-4 می‌شود. (هواپیمای اف4 می‌تواند هم‌وزن هواپیمای اف5 سوخت با خود حمل کند) به همین دلیل در جنگ از این هواپیما بیشتر به عنوان هواپیمای گشتی شناسایی و یا جهت بمباران اهداف نزدیک بکار گرفته می‌شد. همین کمبود سوخت توانایی درگیری با اهداف هوایی و انجام جنگ هوایی یا Dog Fightt را بسیار کاهش می‌دهد.